
Na een paar dagen flink verkouden te zijn geweest, inclusief hoesten en snotteren, besloot ik toch weer op de fiets te stappen. Ik had er namelijk enorm veel zin in, want de zondagochtenden op de fiets blijven een heerlijk uitje.
Na een paar dagen flink verkouden te zijn geweest, inclusief hoesten en snotteren, besloot ik toch weer op de fiets te stappen. Ik had er namelijk enorm veel zin in, want de zondagochtenden op de fiets blijven een heerlijk uitje.
Bij Velo aangekomen, werd ik verwelkomd door Joop Batist met een stevige mok thee. Die ging er goed in! Na een korte pauze was het tijd om te verzamelen. Vandaag pakten we het eens anders aan: niet starten vanaf Velo, maar vanaf het Groenepad.
Eenmaal daar aangekomen, werden we verdeeld in drie groepen, ieder met een eigen startlocatie. Dat vergde even wat focus: wat was precies de bedoeling van deze rit? Met de MTB-groep begonnen we bij toer 3, maar met een paar minuten voorsprong. We sloegen meteen linksaf de Poeldijkseweg op, richting de Arckelweg en Ter Heijde.
In Ter Heijde liep het even mis. Na een klimmetje de trap op, vonden we geen pijltjes meer. Zelfs op het strand was niets te zien. Toer 3 sloot aan, maar samen kwamen we ook niet verder. Een telefoontje bracht de oplossing: de emmer stond op de verkeerde plek.
De MTB-groep raakte toer 3 kwijt en besloot zelfstandig verder te gaan. Bij Wateringen, net na het bruggetje over de Holle Watering, vonden we onze eerste emmer. Vanaf daar gingen we weer terug naar het startpunt en vervolgden onze weg richting Kwintsheul via het Groenepad.
Langs de Zweth kwam het tempo erin. Met de MTB is het lastig om iemand eraf te rijden, maar we gaven flink gas, tot wel 45 km/u. Helaas bleef iedereen bij elkaar, en dus gingen we als groep verder.
Bij de Wollebrand dook de modder op. De regen tikte tegen onze helmen, en zelfs de achterblijvers hoorden het. Ze sloten snel weer aan. Bij emmer twee zagen we al aardig wat kaartjes zitten. Richting Kwintsheul kreeg ik het idee om een stukje af te snijden.
Bij de Hollewatering moest ik linksaf, terug naar de start, maar ik bedacht me geen moment en ging rechtdoor over de Heulweg. Achterom kijkend zag ik dat niemand me volgde. Nu maar hopen dat de route klopte met mijn ingeving. Ik wist dat er op de heenweg geen emmer stond op de Hollewatering of het Groenepad. Misschien stond er een emmer op de Markuslaan?
Bij de brug over de Wippolderlaan aangekomen, zag ik pijltjes naar de Markuslaan. "Die emmer pak ik op de terugweg," dacht ik. Alleen fietste ik verder richting de Dorpskade, via de Bonte Haas en de Lotsweg. Bij de brug over de A4 zag ik links een oranje emmer staan. Door de bagger, die tot mijn kuiten kwam, bereikte ik de emmer als eerste MTB’er.
Eenmaal terug op de route, zag ik de rest van de MTB-groep arriveren en naar beneden duiken. Het kostte me iets te veel tijd, maar ik hield vol. Via het industrieterrein reden we richting de Zweth. Bij de Markuslaan had ik nog een voorsprong en hoopte ik als eerste bij de vos te komen.
Met slechts één kaartje over begon ik te twijfelen. Had ik een emmer gemist? Gelukkig bleek later dat drie emmers genoeg waren. De winst was binnen!
Ondanks het slechte weer was het een prachtige rit, uitgezet door de routeplanners. Super bedankt voor deze geweldige tocht!
Groetjes,
Danny Zwinkels
Onze sponsoren dragen de club een warm hart toe en daar zijn we ze dan ook erg dankbaar voor.
Wilt u ook onze club sponsoren of op een andere manier ondersteunen, neem contact op met Jan van der Knaap middels voorzitter@ftcw.nl