
Niet de sterkste, wel de winst.
Dit weekend had ik zowaar geen wedstrijden of trainingsdagen van de kids, waardoor ik zelf een vossenjacht kon gaan rijden. Vorige week had ik die kans ook, maar toen had ik mij laten foppen door de Buienradar. Hierdoor had ik deze week extra motivatie om te gaan.
Niet de sterkste, wel de winst.
Dit weekend had ik zowaar geen wedstrijden of trainingsdagen van de kids, waardoor ik zelf een vossenjacht kon gaan rijden. Vorige week had ik die kans ook, maar toen had ik mij laten foppen door de Buienradar. Hierdoor had ik deze week extra motivatie om te gaan.
Vol goede moed schoof ik ’s morgens de gordijnen open en zag tot mijn teleurstelling een grauwe, grijze lucht. Tijdens het ontbijt zag ik het ook nog eens gaan miezeren, waardoor ik wederom begon te twijfelen om te gaan fietsen. Uiteindelijk won de motivatie het van de twijfel en ben ik me gaan omkleden. Samen met zo’n 65 andere fanatiekelingen stonden we om 10 uur klaar voor een nieuwe vossenjacht.
Bij Tour 1 werden de eerste 10 kilometer relatief rustig afgelegd. Vanaf de trambrug in Schipluiden kregen we de wind op kop, wat voor een aantal het teken was om de knuppel in het hoenderhok te gooien. Zoals bijna iedere week waren het vooral Ab en John die de gashendel flink open draaiden. Ik volgde vol goede moed, maar na een korte kopbeurt wist ik direct dat het vandaag vooral volgen en overleven zou worden.
Via Maasland en de Zuidbuurt kwamen we bij de Vlaardingse dijk uit. Bij de Waterweg vonden we boven op de uitkijktoren de eerste controle. De bocht na de controle bleek, door water en slijk, erg glad te zijn. Gelukkig bleef iedereen bij ons overeind, maar ik hoorde later dat Hen van Uffelen hier hard gevallen is en met de ambulance naar het ziekenhuis moest. Super vervelend. Sterkte en beterschap Hen!
Inmiddels was, mede door wat onverharde stukken, de groep uitgedund tot een man of 7. Via de Schenkeldijk reden we richting de Maasdijk. De route leidde ons naar een smal tegelpad tegenover het eetcafe De Westgaag. Daar merkte ik dat we nog maar met 3 man reden. Dat kon maar één ding betekenen……pijltje gemist. In de verte zagen we nog net een renner de dijk op rennen. Als een speer zijn wij via het gras naar beneden gerend, post gehaald en via het trappetje de dijk weer op geklauterd.
Het resultaat was wel dat Ab, Ernst en ik een flinke achterstand hadden op de koplopers. Via het tunneltje onder de A20 kwamen we op de Oudecampsweg uit. Mijn benen waren al een tijdje hevig aan het protesteren en bij de Hoogweg moest ik de andere twee laten rijden. Gelukkig hield ik ze nog wel in het zicht en zag ze bij de Oostbuurtseweg een groenstrook in schieten. Met wat kunst- en vliegwerk lukte het me om op het onverharde deel weer bij ze aan te sluiten. Daar stond Menno met de derde controle.
De rest van de rit heb ik aan het spreekwoordelijke elastiek bij Ab en Ernst gehangen. Zodra zij moesten inhouden om naar de pijlen te kijken, kon ik er weer aansluiten. Daar waar we tegenwind hadden mocht ik in hun wiel zitten, waardoor ik kon bij blijven. Langs de Heulweg was de tank bij mij echt leeg. In Wateringen was het draaien en keren, waardoor ze niet te ver konden uitlopen. Bij Velo stonden de verlossende woorden “Zoek de Vos” en ontdekte ik dat de anderen de vos nog niet gevonden. Dit gaf mij weer wat moraal om fanatiek te gaan zoeken
Na wat heen en weer rennen tussen de jeux-de-boules en de fietsenstalling zag ik de vos op het terras, achter een tafeltje staan. Na een sprintje gooide ik de ring als eerste in de vos. Dat betekende de eerste ritwinst dit seizoen. Onderweg naar huis moest ik trots denken aan een oude, wijze vossenjacht-les van nestor Huising: “Bij een vossenjacht mag je nooit opgeven. De rit is pas gedaan als jij de vos hebt”. Vandaag was daar een mooi voorbeeld van.
Uitzetters, wederom bedankt voor de gave rit. Ondanks de natte weg waren de pijlen goed te zien en zaten er weer een aantal leuke verrassingen in de rit. Dat maakt het vossenjagen bij FTCW zo bijzonder. Ik kijk alweer uit naar de volgende.
Jan-Willem
Onze sponsoren dragen de club een warm hart toe en daar zijn we ze dan ook erg dankbaar voor.
Wilt u ook onze club sponsoren of op een andere manier ondersteunen, neem contact op met Jan van der Knaap middels voorzitter@ftcw.nl