De snertrit van 2025

De snertrit van 2025

Net als zo vele zondagochtenden voerde ik deze morgen hetzelfde ritueel uit. Lekker relaxed opstaan, even naar buiten kijken of het nat is, dan lekker ontbijten met een bakkie erbij. Vervolgens rustig omkleden, banden oppompen, schoenen aan, helm op om vervolgens op het gemakkie naar Velo te “bollen”. Ook nu kwam ik rond 10 voor 10 het Velo-terrein op rijden en rolde ik via de fietsenstalling richting de kantine. Tot mijn grote verrassing zag ik daar helemaal geen fietsen staan.

Dat is waar ook….. de snertrit is vandaag en die start bij Jan Knaap in Poeldijk. Dat is gelukkig maar 10 keer gezegd, gemaild en aangekondigd. Ik heb direct mijn stuur omgegooid, weer door het hek gereden om vervolgens aan een tijdrit richting Poeldijk te beginnen. De rustige start van de zondag was nu een tijd tegen de klok geworden. Ik zag op mijn Garmin de minuten aftikken.

Uiteindelijk kwam ik 2 minuten over 10 het terrein oprijden. Het was me gelukt om in 7,5 minuut van Velo naar de Poeldijkseweg te rijden. Gelukkig stond iedereen er nog en gaf Johan aan dat ik nog tijd had om mijn kaartjes te halen. Paul gaf aan dat de bak met kaartjes in de kantine stond. Na een korte sprint stond ik binnen een minuut weer buiten, klaar om te starten. Tour I mocht dit keer als laatste starten, waardoor ik eigenlijk nog tijd over had ook. Ik stond te dampen van de inspanning en mijn hartslag zakt langzaam aan weer tot normale waardes. Gedwee liet ik de opmerkingen over mijn late aankomst over mij heen komen.

De vossenjacht was weer een echte vossenjacht. Het begon al in Poeldijk waar een aantal renners pijlen had zien staan en dachten af te steken. Op de geluidswal stond echter een post, waardoor ze uiteindelijk geen voordeel hadden aan die voorkennis. Vandaag was de jonge, oranje garde vroeg opgestaan om zich eens lekker uit te leven bij de vossenjacht. Het was dus constant gas geven. In de Zuidbuurt, richting Vlaardingen, was er een splitsing. Ik kon niet zo snel lezen wat er stond, dus ik ben voor de zekerheid omgedraaid om te kijken. Wij mochten toch rechtdoor. Het gevolg was wel dat ik nu een paar honderd meter achterstand had op de jonge honden en Ab. Er zat niets anders op om toch maar weer een tijdrit te gaan rijden in de hoop ooit weer vooraan terug te komen.

Ergens in Maassluis moesten we wederom een geluidswal op en een stuk over een onverhard pad rijden. Daar lukte het me om weer aansluiting bij de eersten te krijgen, mede doordat zij werden opgehouden door andere rijders. Bij de tweede controle moesten we via de Maasdijk, Hondertland, naar Westerlee. De jonge honden bleven maar knallen. Dan reden we weer met vier man weg om bij de volgende kruising weer met zn achten te rijden. In Naaldwijk was er bij een aantal mannen twijfel, waardoor ik samen met Sven en Bastiaan weg kon rijden. Op een bruggetje over de Gantel vonden we de derde emmer. Hier merkten we ook dat we een voorsprong hadden van zo’n 20 seconden, waardoor we weer wat “gusting” kregen om gas te blijven geven.

Uiteindelijk leidde de route ons naar een weilandje achter de tuin van Jan. Daar stonden de verlossende woorden “Zoek de Vos”. Ik had nog een kaartje op zak, dus ik keek toch even rond of er een valstrik was. De jonge honden hadden inmiddels hun fiets als oud vuil op de grond gesmeten en waren in een heuse 100 meter sprint naar de vos bezig. Mij restte niets anders dan mijn fiets even rustig neer te zetten om vervolgens in een gezapig drafje naar de vos te lopen. Op de terugweg kwam de rest van Tour I aangereden.

Eenmaal terug bij de fietsen gaf JP aan dat er 3 controles waren, waardoor we extra punten hadden gescoord. Een mooie beloning van een ochtendje afzien. Als extra beloning was er in de schuur nog een biertje met een heerlijk kopje snert.

Westlands-goud, jullie hadden weer een gave rit in elkaar gedraaid met als resultaat dat de meeste rijders binnen een kwartier van elkaar binnen waren. Ik heb er weer van genoten.

Jan-Willem