Zondag 12 februari
Bij de start werd duidelijk gemaakt dat we een rit zouden krijgen met voor iedere categorie een eigen lus. Toer 1 & MTB kregen uiteraard de langste en de veteranen zouden een iets kortere route krijgen. Dan ga je natuurlijk gelijk zitten denken hoe en waar. Wat is slim, kun je iets bedenken of moet je geen risico’s nemen en gewoon zo lang mogelijk mee gaan.
Bij de Bonte Haas gingen we van start daar was ook de eerste splitsing al, kortom weinig tijd om te denken en dus maar gewoon te doen. Iedereen ging braaf de pijlen van toer 1 volgen dus daar hoefde we niet over in de war te zitten. Via de waterzuivering reden we een rondje over het industrieterrein en terug over de brug van de A4 de Lotsweg weer op. Daar gelijk naar links het fietspad op. Hier begon het al aardig te wringen met de Racefietsers en de MTB rijders want er werd lekker door getrokken. Aan het eind van het pad was de weg opgebroken en moesten we langs een hek maar de goede vossenjager had al door dat je niet het fietspad op moest maar door de slootkant naar de eerste emmer. Ik denk hé dat had achteraf gezien een stuk sneller gekund als je bij Aagie rechts was gegaan ipv links, maar ja… En door… de polder in, hier kwam ik mede dankzij de MTB lekker doorheen. Aan de overkant van de brug zagen we een emmer maar er stonden ook pijlen dat we door het land verder moesten. Achteraf bleek dat er toch mensen in getrapt zijn en via de brug naar de overkant zijn gegaan maar dat was uiteraard niet de bedoeling. Onze emmer stond een stuk verder. Met een klein clubje konden we in de polder een mooi voorsprongetje opbouwen en uitbreiden terwijl we naar Schipluiden reden. Daar reden we in een woonwijk helaas over de pijl heen, die achter een geparkeerde auto stond. Dan zit de hele meute er natuurlijk al weer snel bij. Via een flinke lus door Midden-Delfland komen we op een viaduct in Delft de derde emmer tegen. Daarna volgt weer een woonwijk en rijden we aan een lint richting de Woudtse weg. Ik dacht daar, hier ff opletten Joost want 1 ding was wel zeker als we de Woudtse weg op draaien gaan er slachtoffers vallen.. en dat was dus precies wat er gebeurde. Ik zat gelukkig voorin en we reden binnen de kortste keren boven de 45km/h. Eenmaal bij het tunneltje was de groep al weer lekker uitgedund. En konden we door naar de Noordlierweg richting Naaldwijk. Even later op de Langebroekweg moest er flink aan de handrem getrokken worden, iets dat bij sommigen maar net goed ging, om nog op tijd de afslag richting de veiling te kunnen nemen. Daarvandaan was het weer één grote racebaan richting Honselersdijk. We wisten natuurlijk wel wat de eindbestemming was maar nog niet precies hoe we er deze keer gingen komen. Van tevoren was gezegd dat er een gevaarlijke oversteek in de route zou zitten dus toen we eenmaal op de Middelbroekweg reden kon je wel raden waar dat moest zijn, oversteken bij Wubben om de stoplichten te ontlopen. Slim van de uitzetters want daar had het ongetwijfeld toch gebeurd! Het laatste stukje naar de ERWTENSNERT ging deze keer over de Van Brienenlaan, je kon daar de emmer al zien staan maar snijden was niet slim geweest vanwege de slootjes. De emmer stond op een braakliggend stuk land met veel modder en weinig gras. Gelukkig kwam ik daar als eerste aan want vanwege een valpartij in de modder moesten er veel van de fiets af hoorde ik later. Eenmaal in het Dock bij Jan Knaap was ik het spoor even bijster en werd ik voorbij gelopen door de concurrentie. Gelukkig maar, want die rende gelijk naar het andere end van de schuur waardoor ik eerder bij die heerlijke pan Snert aankwam waaromheen de uitzetters zich hadden verschanst. Een opvallend tafereel dus niet verwonderlijk dat hier de Vos in verstopt bleek te zitten. Erg origineel en mede door de verschillende lusjes was iedereen redelijk op tijd binnen om gezellig nog even na te praten over een super geslaagde vossenjacht. Uitzetters en organisatie heel erg bedankt.
Joost de Jong