Na een mooi feest voor het 50jarig jubileum een druk bezochte jaarvergadering en een kersverse nieuwe voorzitter stonden we verleden week weer klaar voor een mooi seizoen vossenritten.
Een seizoen met 21 kansen en de mogelijkheid om de minste 2 uitslagen te laten vervallen werd verleden week gestart met een geweldig uitgezette rit, wat iets weghad tussen een klassieker, veldrit en graveltocht. Alleen was ik vergeten dat zoek de vos ook nog op z`n kop kon staan, ik droop enigszins teleurgesteld af naar ‘s-Gravenzande, dit beloofde niet veel goeds.
Een week later nieuwe kansen. Met weinig training en klein lichamelijk maleur weer met veel enthousiasme richting Velo, waar we van JP te horen kregen dat we een massastart zouden gaan doen. Op de startplek kreeg iedere groep een richting aangewezen waarna er vertrokken werd.
Ik besloot om afwachtend te rijden omdat ik verwachte dat er vandaag wat opletwerk aan te pas zou gaan komen. In begin reden we veelal door Den Haag, Rijswijk maar na verloop van tijd kwamen we weer langs het startpunt. Inmiddels hadden we de 1 controle gehad en Tour 2 was nog redelijk bij elkaar. Nadat we voor de 2e maal het startpunt voorbij kwamen, zag ik ook zdv 2staan en wist dat we waarschijnlijk hier de vos zouden moeten gaan zoeken. Inmiddels hadden we 3 controles gehad. Na nog een rondje Rijswijkpark was de keuze om direct af te snijden via de Bonte Haas naar de vos groot, maar omdat we nog een 4e kaartje hadden besloten we de weg te vervolgen welke via Den Hoorn richting ’t Woud ging. Hier stond de 4e controle, na nog een bijna valpartij reden we richting Wateringen, waar net na de Bonte Haas een pijl naar rechts stond welke ik net miste. John Verbraeken en Martin Solleveld welke op kop reden schoten rechtdoor richting de dorpskade op wat in hun optiek de kortste weg richting vos was. Even twijfelde ik of terug of achter John en Martin aan. Ik koos voor de tweede optie, nu moest ik wel een gaatje dichten, echter merkte ik nu wel dat ik even nog niet helemaal top was en redde het ook niet om het gat helemaal dicht te krijgen, echter liepen ze ook niet verder weg. Martin verkoos bij het zwembad naar rechts te gaan maar ik volgde John. Door wat harder door de bochten te gaan sloot ik net voor de vos toch bijna weer aan. Nu opletten en me niet laten ringoren (net als verleden week) ik zag dat we voor de kortste weg hadden gekozen want ik zag nog niemand van Tour 2 zoeken. Wel zag ik Ruud Zwinkels van tour 1 zoeken en besloot na snel m’n fiets te hebben neergezet te volgen. We liepen direct naar de pen wat me 25 punten opleverde.
Uitzetters bedankt, weer wat punten verzameld en Parijs is nog ver.
Groet
Peter van Etten